Σαββάτο βράδυ.

ph. Timwnas

Θολές οι νύχτες που με νοστάλγουν.

Σε βρώμικους δρόμους και υγρούς

η πόλη 

κλαψουρίζει παρατημένη.

Άδεια παπούτσια χορεύουν

μονότονους ρυθμούς.

Σκυλιά βαριεστημένα παρακολουθούν

τους σηματοδότες να ρυθμίζουν το κενό.

Άνθρωποι κρυμμένοι,

 στερήθηκαν την μέρα

και παν για ύπνο πεινασμένοι.

Η Κυριακή πάντα ξημερώνει σιωπηλή.

Σε ψάχνω με τα δάχτυλα

μέσα σε σπασμένα γυαλιά.

Έχεις τα σεντόνια σου κουκούλι.

Ανοίγω το στόμα σου και σε ταΐζω τα κομμάτια μου.

Μικρό σαρκοφάγο μου πουλί...

Μέσα σου θα κατοικήσω.

Δεν θα σε καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί σου.

Πρώτα γελάς μετά κλαις

Κλείνεις τα μάτια και κοιμάσαι.