Ήσυχες μέρες.

Ευχάριστες, απολαυστικές και δυστυχισμένες

 πηδούν οι λέξεις στ' αυτιά μας,

 Παράξενα τα κλαδιά στα δεντρά μας

 δεν σπάνε από τα σώματα που κουβαλάνε,

κι όμως  ματώνουνε στις ρίζες. 

Ευχάριστες, απολαυστικές και δυστυχισμένες

 ρουφούν ανάσες τα πνευμόνια μας.

Παράξενα τα χωράφια μας

φυτρωμένα μ' άδεια παπούτσια.

 κι όμως τα χώματα στεγνά.

Απολύσαμε το χειμώνα που φοβόμασταν

 τώρα δεν θα δούμε  άνοιξη ποτέ.

Σωπάσαμε  για να ακουστούνε οι καμπάνες

μ' αυτές βουβές σκουριάσανε

και γίνανε μπεστ σελερ

Ξεκουράζονται τα χέρια μας

 μα μουχλιάζουνε οι μέρες μας. 

 Ποια τραγούδια θα γραφτούν σ αυτόν τον δρόμο;;

θα βρούνε στόματα ποτέ για να ακουστούν;;