Εγώ κρυβόμουν στο σπίτι παρέα με το κλιματιστικό
και αναρωτιόμουν πόση ώρα μπορώ να μείνω ακίνητη
πάνω στον καναπέ χαζεύοντας τηλεόραση.
Το κουτί του Σατανά ήταν συντονισμένο
στο Animal Planet ή στο National Geographic Channel…
δεν μπορώ να πω με σιγουριά…
η ταραχή που ακολούθησε μου θόλωσε την μνήμη.
Ήταν ένα από αυτά τα δυο, και στην οθόνη (42 ιντσών παρακαλώ!)
τεράστια σαγόνια δάγκωναν και κατάπιναν αμάσητα…
ψάρια , φώκιες , σερφερ, βάρκες ,φάλαινες ,
κάμερες με το χέρι του εικονολήπτη ,
κάμερες χωρίς το χέρι του εικονολήπτη ,
το βατραχοπέδιλο του εικονολήπτη
(τόσο κωλόφαρδα άτυχος αυτός ο εικονολήπτης που εντυπωσιάστηκα! )…
και ότι άλλο τέλος πάντων λιμπιστικά ,
βολικά και βλακωδώς επέπλεε στον ωκεανό.
Shark month στο τάδε channel !
Και μου ‘ρθε ξαφνικά και απρόσμενα …η ανάμνηση η τραυματική …
Το σωτήριον έτος 198κάτι , στην Γ’ Γυμνάσιου,
η Φιλόλογος κύρια Μ. με το μακρόσυρτο εεεε
– το κολλούσε μπροστά από κάθε γαμημένη λέξη
που ξεστόμιζε με σκοπό να μας ξεκάνει -
… αισθανόταν ιδιαίτερη βαρεμάρα για Δευτέρα που
ο ήλιος έλαμπε και οι μισθοί δεν ήταν αρκετά υψηλοί για να περικοπούν!
Μας το ξεφούρνισε ήρεμα και αργά ( ας όψονται τα εεε )
Έκθεση…θέμα ελεύθερο!
Δεν κοιταχτήκαμε μεταξύ μας με τρόμο και σαστιμάρα…
δεν ιδρώσαμε αγχωμένοι…
δεν ανοιγοκλείσαμε τα μάτια εννοώντας μη μασάς εδώ είμαι εγώ…
γαμησέ το θέμα το ελεύθερο και τα γερμένα εεε…
τέλειωνε γρήγορα να πάμε για τσιγάρο και κουλούρι στις τουαλέτες…
Το 96% της τάξης ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να γράψει…
¨τα ναρκωτικά είναι κακά…κακά… πολύ κακά… ακόμα πιο κακά
και δεν πρέπει να τα παίρνουμε
Το 1% θα έγραφε για τον ΠΑΟΚ…
Το άλλο 1% ήταν ο αριστούχος μαθητής Τ. που ως συνήθως
θα αντέγραφε κατά γράμμα κάποια φαεινή παπαρολογία
από την ¨Πρακτική Φιλοσοφία¨ του Παπανούτσου
Ακόμα 1% θα σάλιωνε απλώς το θρανίο με μόνο όνειρο
να γίνει βοηθός λαμαρινά στο μαγαζί του πατέρα του
Και το τελευταίο 1% …δηλ…. εγώ… θα μεγαλουργούσε!
Προσωπική μου ανακάλυψη και εμμονή του συγκεκριμένου μήνα
ήταν το Malleus Maleficarum.
Θα γράψω για το «Το σφυρί των Μαγισσών » μικροί φτωχοί
και αδαείς συμμαθητές…
όταν εσείς νομίζετε ότι μαστουριάζω με μαλλιαδες εξωσχολικούς
…εγώ τρέχω στις βιβλιοθήκες και διαβάζω…
χα χα χα η εκδίκηση δικιά μου!!!
Με το που τέλειωσα την διθυραμβική μου αυτή σκέψη , πάγωσα.
Τους φαντάστηκα να με καίνε στην μέση του προαύλιου
ως αιρετική που προσπάθησα να καταρρίψω
την τυφλή πίστη τους σε μια τόσο πετυχημένη φήμη.
Δεμένη στον στύλο της ΔΕΗ (που ποιος τον έβαλε εκεί και γιατί;;)…
ο Γυμνασιάρχης Κ . να γελάει σατανικά στο μικρόφωνο που τόσο αγαπούσε,
και η Θεολόγος Κ. με τον φυτεμένο κότσο (ο σχολικός μύθος την ήθελε αυτόπτη μάρτυρα των παραβολών που ενθουσιωδώς δίδασκε )
να πεταει βενζίνη στη φωτιά και σελίδες από τα βιβλία μου με ανορθόγραφους στίχους των Zeppelin για να την θεριέψει ,
καθώς άπαντες οι συμμαθητές χειροκροτούν ενθουσιασμένοι!
Ναι είχα πάντοτε ζωηρή φαντασία και υπό τον φόβο της πυράς αποφάσισα να τη χρησιμοποιήσω σε κάτι πιο…. ψυχαγωγικό!
Η έμπνευση δεν άργησε και έφερε τον τίτλο «ο Ναυαγός.»
Γέμισα 9 σελίδες με τον πρωταγωνιστή μου να επιβιώνει
από ναυάγιο φλεγόμενου κρουαζιερόπλοιου εν τω μέσω καταιγίδας
και σε νερά γεμάτα πεινασμένους καρχαρίες
ενώ στη συνέχεια να υπερνικά, δίψα , πείνα , ήλιο , διάρροια
, έλλειψη κουπιών και μοναξιά ,
για να πατήσει νικητής στο κατάστρωμα του ψαροκάικου
που αφού πρώτα τον εμβόλισε στην συνέχεια τον διέσωσε.
Υπερπαραγωγή !Τύφλα να έχουν το Χόλυγουντ και οι Τιτανικοί!
Ανυπομονούσα να ρθει η επόμενη Δευτέρα για να δεχτώ με προσποιητή ταπεινοφροσύνη τα θερμά συγχαρητήρια ,τις επευφημίες και το θαυμασμό συμμαθητών και Καθηγήτριας για την φαντασία , την ευρηματικότητα ,την πρωτοτυπία , και την τόλμη μου να βουλιάξω ένα καράβι γεμάτο ανυποψίαστους τουρίστες.
Η Δευτέρα ήρθε , το κουδούνι χτύπησε και βρεθήκαμε όλοι
καθισμένοι στα θρανία μας έτοιμοι για την διόρθωση έκθεσης.
Η διόρθωση προχωρούσε και η σειρά μου δεν ερχότανε .
Με κραταει για το τέλος σκεφτόμουν, το καλύτερο
το κρατάμε πάντα για το τέλος!
Φουντουκιδου;;
κορδώθηκα εγώ
εεε Φουντουκιδου εεε οι καρχαρίες εεε δεν τρώνε εεε όταν έχει εεε καταιγίδα
Αυτό είπε και προχώρησε παρακάτω.
Ούτε ένα «μπράβο! » ή ένα «καλή προσπάθεια! »
ή ακόμα ένα «χαρά στο κουράγιο σου κορίτσι μου που βρήκες τόσες λέξεις και γέμισες 9 σελίδες!»
Οι καρχαρίες δεν τρώνε όταν έχει καταιγίδα .
Καθόμουν αποσβολωμένη ενώ η κυρία Μ σήκωσε τον αριστούχο Τ
να διαβάσει την έκθεση- προϊόν λογοκλοπής , για να καταλάβουμε
επιτέλους πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα στο μάθημα της.
Στο υπόλοιπο της σχολικής μου καριέρας δεν επέδειξα καμία
πρωτοτυπία στο μάθημα της έκθεσης.
Η απογοήτευση δεν μου το επέτρεψε ποτέ!
Έτρεξα και ξέθαψα την έκθεση .Την διάβασα 4 φορές προτού
αρχίσω τον εσωτερικό διάλογο με την κυρία Μ .
Ξέρετε αυτόν τον καθαρτικό διάλογο που πάντα
έπεται των γεγονότων και λες τις πιο αποστομωτικές εξυπνάδες
εξαναγκάζοντας τον αντίπαλο να σου φιλήσει
τα πόδια μετανιωμένος ενώ τα Carmina Burana
παιανίζουν στα αυτιά σου και ατενίζεις το μέλλον ως νικητής.
Μια ώρα , μια ασπιρίνη και 15 τσιγάρα αργότερα την είχα ισοπεδώσει!
Εκτονώθηκα .
Ηρέμησα.
Πήγα και παράχωσα την έκθεση σε ένα κουτί.
Δεν αποτελούσε πια εκκρεμότητα.
Ο ναυαγός είχε διασωθεί επιτυχώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου