Καυγάς.

ph. antoine d'agata 

-Μη κλαις για μένα δεν το αξίζω

-Δεν κλαίω για σένα, για μένα κλαίω

-Συγνώμη

-Μη ζητάς συγνώμη δεν θέλω την λύπηση σου

-Εντάξει δεν σε λυπάμαι

-θα έπρεπε να σου ρίξω γροθιά

-Πάω στοίχημα ότι θα μπορούσες

-Μη με βάζεις σε πειρασμό.
Θέλω να ξεκουμπιστείς
Μου κλέβεις τον αέρα.

- Τι εννοείς;;

-Είμαι σχεδόν νεκρή.
Αν φύγεις από κοντά μου ίσως
μπορέσω να γλιτώσω.

-Δεν θέλω να σε σκοτώσω, όχι τώρα.
Το ήθελα κάποτε.
Πάνε 15 χρόνια από τότε που 
το ένιωσα τελευταία φορά.

-...........

-Με έκανες να αισθάνομαι τόση
 ευτυχία και λύπη που
κάθε μέρα πάλευα με τον 
εαυτό μου να μην σε κατασπαράξω
για να κρατήσω αυτό το αίσθημα ζωντανό

-Με εκδικείσαι. 
Φύγε...άνοιξε την πόρτα και φύγε

-Νομίζεις ότι είναι τόσο απλό;;

-Ναι.
Φύγε, σε παρακαλώ φύγε,
σε παρακαλώ...σε παρακαλώ..

-Όχι μωρό μου.
Μπορεί  να μη σε σκότωσα,
αλλά  γελιέσαι αν πιστεύεις
ότι θα επιτρέψω  να προκαλέσεις 
αυτήν την επιθυμία σε κάποιον άλλον 

-Έπρεπε να το κάνεις.
Έχασες την ευκαιρία σου.
Αυτό είναι χειρότερο από θάνατο.

-Το ξέρω.
Δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο.