Κάτι ρυπαρό μπουσουλάει κάτω από το δέρμα μου
Το παρακολουθώ καθώς
διεκδικεί
την κίνηση του χρόνου μου
Μου μιλά με την μεταλλική φωνή
χιλιάδων σκουριασμένων καρφιών
που σέρνονται πάνω σε γυαλί
"Πρέπει να αρρωστήσεις αν θες να παραμείνεις υγιής"
Κλείνω τ αυτιά μου
σφιχτά με τις παλάμες
μα το εγκλωβίζω μέσα μου
"Σ' αγαπώ" επαναλαμβάνει
βολεμένο στις φωνητικές μου χορδές
Ανοίγω το στόμα
μα το μόνο που βγαίνει είναι συγκατάθεση
Μου κόβει τα οπτικά νευρά
Γιγαντώνεται μέσα στο σκοτάδι μου
Με θωπεύει με την τρυφερή χυδαιότητα
του έμπειρου εραστή
Το νιώθω να φοράει τα δάχτυλά μου
κρύο και υγρό
Γλιστράει μέσα μου
Με γονιμοποιεί
με κάτι θλιβερά σιωπηλό
που δεν θα γεννηθεί ποτέ
Γεύομαι αλμύρα
Κλαίω ή βυθίζομαι;
"Η απελπισία είναι η πολυτέλεια των απλών ανθρώπων
η επιθυμία ψευδαίσθηση αθανασίας
πρέπει να αρρωστήσεις αν θες να παραμείνεις υγιής"
Με πείθει
Ενσωματώνομαι στο υπόλοιπο της ζωής μου
αποδεχόμενη
πως είμαι πια νεκρή.
