25η Μαρτιου.

Περπατούσαμε στο δρόμο ακάλεστοι,

χωρίς γιορτή να πάμε.
Χαζεύαμε τις βιτρίνες.
Ποθήσαμε αυτό το ροζ χαρτί υγείας.
που μας προκαλούσε  σε πρόστυχη  τιμή προσφοράς.
Φαντασιωνόμασταν για ώρα
το ροζ υπέρ απορροφητικό
βελούδο να χαϊδεύει και να μαλάσσει
υγιεινά
την κωλοτρυπίδα μας.
Αποφασίσαμε να το κρατήσουμε για το μέλλον.
Άλλη μια προσθήκη στην λίστα μας.
Άλλη μια ροζ αναμονή.
Το εθνικόν φρόνημα ξάπλωνε βαριεστημένα στην άσφαλτο
γλίτσιαζε τις λακκούβες.
Καλοχτενισμένοι, στεγνοί,
προορισμένοι
άνθρωποι το απέφευγαν προσεκτικά.

-Πρέπει να πάω να το πατήσω αγάπη μου
αλλιώς θα καταστραφεί ο κόσμος.

Περπατούσαμε στο δρόμο ακάλεστοι,

χωρίς γιορτή να πάμε
χαζεύοντας στις βιτρίνες να γίνονται στάχτη
 ανυπόστατες δικαιολογίες 
 επιβίωσης.

Ροζ,  κίτρινες, λουστρίν,

σιέλ, κόκκινες και μπεζ

ανοιξιάτικες στάχτες,

λαγουδάκια, πασχαλίτσες και σημαίες.

-Μη μελαγχολείς μωρό μου

πάμε σπίτι 

να γαμηθούμε

και μετά

θα σου κάνω ηπαρολειχία

 για να κοιμηθείς γλυκά

τίποτα από τον κόσμο δεν θα μείνει

στο κορμί σου.