σύνθημα.

Σκουντουφλώντας στα ντουβάρια της Πόλης
ανακαλύπτεις μια βαριεστημένη επαναστατική δημιουργικότητα
να συνθηματολογεί νανουρίζοντας μας γλυκά και εφησυχαστικά
Πολύς μπαγιάτικος Μάης του '68 και ληγμένο Πολυτεχνείο, πασπαλισμένα
με ολίγον από απολιθωμένο 1821 και μέρες που είναι τώρα,
Δεκέμβρης του '08 που ταριχεύτηκε νωρίς.
Το σύνθημα πρέπει να βρωμάει και να ζέχνει την εποχή του,
αν θέλει να πετύχει κάτι εκτός από μνημόσυνα και κατανάλωση σπρέι.
Να βρωμάει τόσο την εποχή του, που να σου καίει τα ρουθούνια να κολλάει πάνω σου και να το κουβαλάς στο σπίτι, τρώγοντας σου το μυαλό.

Το σύνθημα είναι σαν την καπότα, μιας χρήσης
Το ξέπλυμα και το ξαναφόρεμα απλώς μειώνει την αποτελεσματικότητα.

Δεκέμβρης '14