Γράμμα στον εαυτό μου.

Είδα τα καλύτερα μυαλά τής γενιάς μου χαλασμένα.

Όχι  απ' την τρέλα.

Από κάτι μειλίχια μοχθηρό.

 

Ακρωτηριάζω το πόδι μου

Δεν βλέπω την παγίδα

μα την νιώθω.

Υποθέτω είμαι αστείο αστικό θέαμα.

 Μα ποιος χρεώνεται την εξουσία  να γελάσει;;